Vrbas je rijeka koja izvire ispod planine Zec (planina kod Fojnice) i nakon 250 km dugog toka se ulijeva u rijeku Savu na 96 m nadmorske visine. Površina sliva ove rijeke iznosi oko 5.900 km² i na njenim obalama živi oko 500 hiljada stanovnika.
Ima 36 direktnih pritoka dužih od 10 km, a najznačajnije su Pliva, Ugar, Crna rijeka i Vrbanja. Sliv rijeke Vrbas u gornjem toku čine mnogobrojne manje rijeke: Pritoke Vrbasa su i Desna, Tušnica, Trnovača, Kruščica, Bistrica, Bunta, Vileški potok Vesočnica, Poričnica, Vitina, Duboka, Prusačka i Oboračka rijeka i Semešnica.
Rijeka Vrbas je probila vapnenačke stijene i stvorila kanjon. Njega čine kanjoni Podmilačje i Tijesno. Kanjon Vrbasa odlikuje se bogatim biljnim i životinjskim svijetom, kulturno – istorijskim spomenicima, te prirodnim rijetkostima.
Pritoke Vrbasa su poznate po bogatstvu ribljeg fonda, a rijeka Vrbas je poznata po 22 vrste riba. Najčešće vrste koje se mogu naći u gornjem toku su pastrmka, lipljen i mladica.
Rijeka protiče kroz opštine Gornji Vakuf, Bugojno, Donji Vakuf, Jajce, Banja Luka (grad), Laktaši, Srbac i Gradiška.
Na području kanjona nalaze se ostaci srednjovjekovnih bosanskih gradova Greben (1192), Zemljanik (1287) i Zvečaj (1404), koji pružaju jedinstven doživljaj sa svojim vidikovcima, koji gledaju na dolinu Vrbasa i njegov kanjon.
Litice kanjona Vrbasa su dom orlovima, sokolovima i jastrebovima a kanjon je poznat po razvoju nautičkog, avanturističkog, sportsko-rekreativnog, naučnog, tranzitnog, ribolovnog i izletničkog turizma.
Rijeka Vrbas je probila vapnenačke stijene i stvorila kanjon u kojem su se pod posebnim uslovima kakvi vladaju u kanjonskom ekosistemu razvile brojne biljne i životinjske vrste od kojih su mnoge reliktne i endemične.
Pronađene su neke od ciljnih vrsta projekta poput bakrenog kaćuna (Orchis purpurea) i gospinog vlaska (Adianthum capillus-veneris), kao i endemske podvrste hrvatski kaćun (Dianthus giganteus ssp. croaticus) i mnoge druge. Neke od vrsta koje su najugroženije u kanjonu su ozimica (Eranthis hiemalis), širokolisna veprina (Ruscus hypoglossum) i merinka (Moehringia bavarica) koje još nisu pronašle. “Krijući se” u kanjonu preživjele surove promjene klime i opstale od ledenog doba.
