Sebilj je drvena fontana urađena u pseudo-otomanskom stilu u centru Baščaršije u Sarajevu koju je izgradio bosanski vezir Mehmed-paša Kukavica 1753. godine.
Taj sebilj se nalazio nešto niže od današnjeg i izgorio je u požaru 1852. godine, a zatim je premješten po nacrtu češkog arhitekte Aleksandra Viteka 1891. Godine. Ovaj dio se također često naziva i “trg golubova”.
U multionacionalnom zajedničkom javnom umjetničkom projektu izgrađena je savremena interpretacija javne fontane i znamenosti u stvarnoj veličini u Birminghamu, koristeći tradiocionalni dizajn i zanatske tehnike izrade u kombinaciji sa modernom digitalnom tehnologijom.
Postoji replika Sarajevskog sebilja u Beogradu, Srbija, koju je grad Sarajevo poklonio 1989. godine
Replika Sarajevskog sebilja se nalazi i u St. Louisu, Missouri u Sjedinjenim Američkim Državama koja je bila poklon bosanske zajednice gradu St. Louisu za njegov 250. rođendan.
Također replika Sarajevskog sebilja postoji i u Novom Pazaru. Bio je to poklon od glavnog grada BiH Sarajeva.
Sebilj na Baščaršiji je izgrađen od kamena hreše, drveta i bakra. Na betonske temelje je oslonjen osmougaoni postament obložen fino urađenim kamenom iznad kojeg je bogato i lijepo izvedena drvena konstrukcija sa mušepcima (drvenim rešetkama) i prozračnim otvorima, što daje svojevrstan pečat vitkosti cijelom objektu.
Krovnu konstrukciju karakteriše velika i rešmom ukrašena streha sa kupolom, pokrivenom bakrom, kao završnim elementom na čijem vrhu se nalazi alem. Voda otiče u dva velika monolitna kamena korita.
“Tu se čovjeku čini da može dugo živjeti, jer na hiljadu mjesta po Sarajevu teku česme iz vrela neumrlosti.” (Nekresija, najpoznatiji sarajevski pjesnik s kraja 16. i početka 17. vijeka)
Prva sanacija sebilja na Baščaršiji urađena je 1981. godine, potom manja intervencija 1984. godine pred Zimske olimpijske igre održane u Sarajevu.
Usljed granatiranja grada 1992. godine sebilj je oštećen gelerima, pa je manja popravka uslijedila 1997. godine, kada su popravljeni mušepci i obojena drvena konstrukcija.
Sebilj je detaljno restauriran 2006. godine, kada je zamijenjen je bakarni pokrov, saniran dovod i odvod vode, urađena zaštita drveta.
U Sarajevu je nekada postojalo stotine sebilja (javnih česmi u obliku kioska), a danas se jedini sačuvani sebilj nalazi na Baščaršijskom trgu i smatra se prepoznatljivijim simbolom Sarajeva.
Sebilji korijene vuku sa Arabijskog poluotoka, a u Bosnu i Hercegovinu su običaj izgradnje sebilja donijele Osmanlije. U sebilju je radio sebiljdžija (službenik na državnoj, ili vakufskoj plati), koji je vodu besplatno djelio ožednjelim prolaznicima.
